JV Studiereis 2019: Dublin

Op woensdag 19:15u verzamelde zich een groep enthousiaste, soms beetje onwennige, young professionals uit de OV-sector op Schiphol. Vanuit InTraffic waren Mitchel, Jelger en Sander, aanwezig om mee te gaan met deze leuke reis naar Dublin. Na het gebruikelijke handjes schudden en welkomstwoorden vertrokken we stipt 19:30u richting gate D6. Tot onze verbazing kwamen we Bert van Elburg tegen die ons uit kwam zwaaien en daarna zelf op vakantie ging. Alles verliep volgens plan, en spoedig pakten we onze vlucht van zo’n 1,5 uur naar het Ierse Dublin. Na een prima vlucht, volgde een zachte landing op vliegveld Dublin Airport.

Onze eerste OV-ervaring in Ierland was de AirLink, waarmee me met zijn allen in een dubbeldekker bus plaats konden nemen richting onze slaapplaats. De rit door het centrum konden we als ons eerste avontuur beschouwen. Naarmate de straatjes kleiner werken, ging de chauffeur juist harder rijden (althans zo leek het). Het centrum van Dublin wordt gekenmerkt door de hoeveelheid (dubbeldekker) bussen die de Leprechauns en toeristen vervoeren. We maakten kennis met ons idyllische hostel midden in de stad (Isaacs Hostel), waar we moe van het reizen al snel het bed in ploften. Dat ploffen (en om het omdraaien ’s nachts) kon echter niet al te hard, want de puike stapelbedden gaven de bewegingen tussen boven en onder versterkt door.

Donderdag begonnen we met een (optionele, Sander ging niet mee) trip met de DART (Dublin Area Rapid Transit). Dit is een trein die passagiers vervoerd binnen de omgeving van Dublin, vergelijkbaar met de S-Bahn in Berlijn. Interessant weetje is dat dit de enige geëlektrificeerde spoornet (circa 100km) is in Ierland!. Het ritje bracht ons naar de halte Blackstone, halverwege de baai bij de stad, prachtig uitzicht!
Vervolgens wachtte ons een bezoek aan de Iarnród Éireann (Ierse Spoorwegen), waarbij we een rondleiding kregen door de verkeersleiding. Opvallend was dat deze kantoren nogal oud en stoffig aandeden, zeker in vergelijking met de moderne posten van ProRail. De verkeersleiding daar maakt gebruik van software uit begin jaren ’80, waar een komende update ervoor zorgt dat er meer beslissingen automatisch genomen worden. Ze hebben zelf ook goed door dat ze meerdere jaren achterlopen bij andere landen. De belangrijkste reden hiervoor is dat ze meer dan eens een recessie in de afgelopen 30 jaar hebben meegemaakt en hier hard door getroffen zijn. Uitbreidingsplannen zijn er genoeg, en ze zijn er dan ook echt flink aan toe.

Dit werd ons allemaal nogmaals duidelijk gemaakt door de CEO van de National Transport Authority (NTA). Ze vertelde ons dat recessies in Ierland vaak harder aankomen dan in andere landen, waarbij er veel door de overheid gefundeerde projecten in de ijskast worden gezet. Nu het weer beter gaat met de economie is het echter tijd om veel van deze plannen in werking te zetten. Het DART netwerk flink uitbreiden om aan de oplopende capaciteitsvraag te voldoen is een duidelijk voorbeeld. Een grote uitdaging voor het NTA is om iedereen te bereiken met het OV in Ierland. De helft van de mensen wonen in ‘The Great Dublin Area’ en de verstedelijkte gebieden, maar de andere helft leeft buiten de verstedelijkte gebieden in ruraal Ierland. Om deze grote – verspreidde – groep mensen te bereiken zijn er wel initiatieven, maar vooral ook nog veel uitdagingen.
Om de avond in te luiden werd er gedineerd in een ‘Olivier’ (lees: kerk+bar) geïnspireerd restaurant. Daar namen we op de eerste verdieping plaats waarbij we zicht hadden op de menigte die zich lekker maakten met de vele speciaalbieren die de bar te bieden had. Het eten was lekker en er werd volop nagepraat over de enerverende eerste dag.
De avond vervolgde zich in een lokale pub waar onze kennis over Ierland én het OV op de proef werd gesteld door de reiscommissie. Er werd fanatiek gestreden door alle teams, waarbij de Young InTraffic’ers een dappere poging deden maar helaas niet als beste uit de Ierse bus kwamen.

Vrijdagochtend stond in het teken van de autowegen rondom Dublin. Om de toenemende verkeersstromen rondom Dublin aan te kunnen is er begin jaren ’90 de ringweg M50 aangelegd. Hierbij zijn innovatieve automatische tol-’poorten’ aan toegevoegd, genaamd eFlow. Dit systeem maakt het mogelijk om zonder af te remmen tol te betalen. Hierover hebben we een presentatie gekregen bij de Transport Infrastructure Ireland (TII). Hier werd ons uitgebreid verteld over de bottlenecks in het netwerk en over-presterende tunnels richting de stad waardoor er verderop problemen ontstonden. Deze tunnel verbindt de ringweg met het havengebied, zodat vrachtverkeer sindsdien niet meer door het centrum hoeft.
Vervolgens zijn wij verder gegaan naar Luas. Het “nieuwe” trambedrijf van Dublin. Luas gaf ons een rondleiding door het depot en we mochten meekijken met de verkeersleiding. Daarna kregen we een presentatie waarbij ze vertelden over de problemen waar ze tegenaan liepen en welke oplossingen ze hiervoor bedacht hadden. Uiteraard wilden ze graag input vanuit Nederland hoe wij met zaken als probleemjeugd en zwartrijden omgaan. In Dublin hebben ze namelijk geen spoorwegpolitie-achtige instantie om toe te zien op goed gedrag. Ook is er geen vorm van ticketcontrole of gebruik van poortjes, dit is op basis van goed gedrag en vertrouwen. Reizen gaat met de Leapcard, vergelijkbaar met onze eigen OV-kaart. Met de Leapcard kun je – in elk geval in Dublin – van alle OV (trein, DART, Luas en bussen) -mogelijkheden gebruik maken.

Om de vrijdag af te sluiten met een inhoudelijke activiteit, én ook nog de stad te verkennen had de organisatie nog een leuke foto-speurtocht door de stad georganiseerd. We werden opgesplitst in vier gemixte teams die elk een zestal opdrachten kreeg, die in volgorde opgelost moesten worden. Dit was een superleuke manier om de stad, mede-reisgenoten en meer over het OV te leren! De opdrachten brachten ons onder andere naar de Guinessbrouwerij, Trinity College, St Patrick’s Cathedral en het Leprechaun-museum.
De speurtocht liep heel soepel over in een heerlijk diner met zelfs livemuziek. Het eten was weer lekker, en nadat iedereen aangesterkt was na de middag speuren door de stad was het de hoogste tijd voor een Ierse borrel. We hebben de Temple Bar (-wijk) opgezocht en daar in een aantal leuke barren het nodige feestje gebouwd. Een nachtelijke wandeling maakte de dag compleet.

Zaterdag was het alweer tijd om onze reis te besluiten. Nadat een paar echte bikkels een rondje zijn wezen hardlopen (Mitchel en Sander drinken liever koffie om wakker te worden – daar gaat immers je hart ook sneller van kloppen), hebben we uitgebreid ontbeten met voor sommigen een typisch Iers ontbijt. We zijn daarna met een select gezelschap naar het park geweest en genoten van het zeldzame zonnetje in Ierland. Ook vonden we het interessant en de moeite waard om het Google hoofdkantoor te bezichtigen (maar dat was het niet). Na deze teleurstelling gingen we genieten van de Ierse haven onder het genot van koffie, cola en ice-tea, waarbij de ice-tea wel erg letterlijk genomen werd (lees: ijs met thee). Na deze mooie wandeling door de stad gingen we weer naar het vliegveld voor de terugreis. Toen was iedereen moe, en vooral ook voldaan!

De credits voor dit reisverslag gaan naar Sander Boogaard, Mitchel Masius en Jelger Dijkstra van InTraffic